Een grote hobby van mij is fietsen. Dat komt niet alleen doordat ik geen auto heb, maar door een diepgewortelde overtuiging dat fietsen gezond is, zowel in lichamelijk als geestelijk opzicht.
In de zomer van 2006 heb ik samen met mijn (toen nog) vriendin een ronde door Nederland gefietst, aan de hand van de LF routes. We zijn begonnen in Arnhem en met de klok mee, via de randen van ons land, weer in Arnhem uitgekomen. In totaal een afstand van ongeveer 1200 km volgens het boekje, wij hebben er 1547 km van gemaakt. We hebben niet elke dag gefietst: er zijn ook steden bezocht, onder andere Veere/Middelburg, Egmond a/d Hoef, Mensingeweer (vandaaruit Groningen), Assen en de Haaksbergse Vennen.
Na een jaar verlof (ik ging naar Noorwegen voor stage) besloten we dat het in 2008 tijd was voor een echte tocht: naar Zwitserland! Naar Basel volgden we de route van Paul Benjaminse (van Amsterdam naar Rome, deel 1). In Zwitserland hebben een deel van de Jura route gedaan, gevolgd door de Rhone- en Rijn-route. Wat een schitterend land, maar zwaar om te fietsen! De tellerstand stond na een kleine 5 weken op een ruime 2500 km.
In 2009 was er een jaar van bezinning: het Pieperpad. Nee, niet het Pieterpad, maar een route langs allerlei biologische aardappelboerderijen. Gestart in Lunteren waren we anderhalve week later in Zeeland.
Als huwelijkreis (we zijn getrouwd op 1 april) zijn we in 2010 naar Noorwegen gegaan. Hoe kan het ook anders: we gingen met de fiets! Eerst met de trein naar Kopenhagen, daarna met de boot naar Oslo. In Noorwegen zijn we vanuit Oslo via de Rallarvegen (aanrader!) naar Bergen gefietst. Vervolgens naar boven: Trondheim. Na 5 weken fietsen (6 weken weg), veel wildkameren, schitterende natuur en een fantastische tijd stond de teller op 1690 km.
Fietsen met kinderen is niet mogelijk. Of lastig. Zegt men.
Nou, dat valt wel mee dus. Sinds 2011 maken we Nederland onveilig. Eerst met alleen onze zoon, daarna ging onze dochter natuurlijk ook mee. De Zuiderzeeroute, Drenthe, de Betuwe of juist meer Hanzesteden: Nederland is het waard om gezien te worden. En drie-en-een-half of niet: ons zoontje (en dochter en zoon) fietsen écht al zelf mee, op een follow-me-tandem!
In de zomer van 2006 heb ik samen met mijn (toen nog) vriendin een ronde door Nederland gefietst, aan de hand van de LF routes. We zijn begonnen in Arnhem en met de klok mee, via de randen van ons land, weer in Arnhem uitgekomen. In totaal een afstand van ongeveer 1200 km volgens het boekje, wij hebben er 1547 km van gemaakt. We hebben niet elke dag gefietst: er zijn ook steden bezocht, onder andere Veere/Middelburg, Egmond a/d Hoef, Mensingeweer (vandaaruit Groningen), Assen en de Haaksbergse Vennen.
Na een jaar verlof (ik ging naar Noorwegen voor stage) besloten we dat het in 2008 tijd was voor een echte tocht: naar Zwitserland! Naar Basel volgden we de route van Paul Benjaminse (van Amsterdam naar Rome, deel 1). In Zwitserland hebben een deel van de Jura route gedaan, gevolgd door de Rhone- en Rijn-route. Wat een schitterend land, maar zwaar om te fietsen! De tellerstand stond na een kleine 5 weken op een ruime 2500 km.
In 2009 was er een jaar van bezinning: het Pieperpad. Nee, niet het Pieterpad, maar een route langs allerlei biologische aardappelboerderijen. Gestart in Lunteren waren we anderhalve week later in Zeeland.
Als huwelijkreis (we zijn getrouwd op 1 april) zijn we in 2010 naar Noorwegen gegaan. Hoe kan het ook anders: we gingen met de fiets! Eerst met de trein naar Kopenhagen, daarna met de boot naar Oslo. In Noorwegen zijn we vanuit Oslo via de Rallarvegen (aanrader!) naar Bergen gefietst. Vervolgens naar boven: Trondheim. Na 5 weken fietsen (6 weken weg), veel wildkameren, schitterende natuur en een fantastische tijd stond de teller op 1690 km.
Fietsen met kinderen is niet mogelijk. Of lastig. Zegt men.
Nou, dat valt wel mee dus. Sinds 2011 maken we Nederland onveilig. Eerst met alleen onze zoon, daarna ging onze dochter natuurlijk ook mee. De Zuiderzeeroute, Drenthe, de Betuwe of juist meer Hanzesteden: Nederland is het waard om gezien te worden. En drie-en-een-half of niet: ons zoontje (en dochter en zoon) fietsen écht al zelf mee, op een follow-me-tandem!
